Kolorowo tęczowo

Melduję posłusznie, że tęczowa spódnica już gotowa :)

Skończyłam ją w piątek wieczór i jestem nią osobiście zachwycona. Na zeszłotygodniowym spotkaniu szarotkowym w Warszawie była obiektem dużego zainteresowania, choć brakowało jej jeszcze parunastu rzędów do końca. 
Gdybym tyle nie gadała, a więcej dziergała, nosiłabym ją zapewne już od wtorku. 
Ale przecież jak się przyjeżdża na spotkanie robótkowe, to głównie po to, żeby się zsocjalizować, a nie siedzieć w kącie jak dudek ;) 
No i spotkanie było super, podejrzałam parę pomysłów, pomacałam parę ślicznych włóczek, obejrzałam wszystko, co koleżanki robiły. A robią dużo różnych śliczności, oj dużo...
A jak pojawiła się Marta z Zagrody, to nie ma, że boli - jedno cudo musiałam, no wprost musiałam mieć :D
To Rowan Tweed, w dwóch kolorach - brązowaty Keld, nr 583 i ciemnoturkusowy Nidd, nr 594. Miałam ochotę na więcej kolorów, szybko przejrzałam po powrocie do domu stronę Rowana - i już wiem, że przybędzie do mnie jeszcze trochę motków w kolorze Wensley, nr 590. Mam pewien zarys pomysłu, co z tego się zrobi, on nawet krystalizuje pomału - ale i tak poczeka na swoją realizację chwilkę. Są inne pozaczynane przecież. 
Tak więc widać, że nie dało się za dużo urobić na spotkaniu  ;)
Zresztą, cała powrotną drogę dziergałam w autobusie, to trochę nadrobiłam przecież. 
Wzór, z którego zaczerpnęłam inspirację, to Lanesplitter autorstwa Tiny Whitemore - spódnica robiona skosem. Jest jej pełno w internecie, z rozmaitych włóczek i w licznych wersjach. Ale ja chciałam dodać coś więcej, co spowodowałoby, ze moja będzie oryginalna i inna niż wszystkie - więc jeszcze jest wrobiony pas w róże, ze wzoru na Dropsowe podkolanówki, o wdzięcznej nazwie Irish Dream. 
Bezpośrednio po zakończeniu była jakaś mała, bo te lewe oczka na prawej stronie ściągają trochę - ale upranie i zablokowanie pomogło. 
Tak to wyglądało przed zszyciem:

A tak już gotowe:

Tu jeszcze zbliżenie wzoru:

Wczoraj ją założyłam na nasze, białostockie spotkanie robótkowe - kiecka jest cieplusieńka, grzeje w zadek, nie gryzie i nie będę jej dawała żadnej podszewki, bo się dobrze układa samodzielnie. 
Parę szczegółów technicznych:

• spódnica była robiona na drutach z żyłką nr 4,5, a plisa w talii na 4;
• zużyłam prawie 3 motki (=150 g) wełny 100% o nazwie Creative+Filz, kolor 002 produkcji Austermanna, z Biferno i prawie 2 motki włóczki granatowej (= 200g), o składzie domniemanym 20% wełny i 80% anilany, kupowanej jeszcze w Domach Centrum, prawdopodobnie ponad 20 lat temu, metki brak; 
• granatowa włóczka była dziergana podwójnie, żeby uzyskać zbliżoną grubość nici;
• plisę nabrałam ze wszystkich skośnych oczek, w drugim rzędzie dodałam co 2 oczko narzut, łącznie jest 12 rzędów: 6 granatem, 2 tęczową, 6 granatem, po zakończeniu zwyczajnie przyszyte pojedynczą granatową nitką.

Jak widać - można kupować włóczki i chomikować. Jednak są wykorzystywane nawet po tak długim czasie oczekiwania na swoją szansę ;) 
A teraz zaczęłam nowe, również tęczowe - z antracytowej Karismy Dropsa i tęczowej wełenki estońskiej. Ma być sukieneczka zainspirowana ślicznym wdziankiem obejrzanym wczoraj na spotkaniu, a wykonanym przez Magdę Bez Bloga ;)
Od góry, raglan, dekolt prościutko, bez udziwnień, rękawy do łokcia (u mnie będą jednak za łokieć, może 3/4 albo 7/8, zobaczymy), dół i mankiety - ściągacz z drobnych warkoczyków. No mówię Wam, cudo to było. Z Malabrigo Rios. Czarno-granatowe.
To moja kiecka też będzie tak robiona, tylko od bioder w dół będą te ściągacze warkoczowe.
Żeby mi się nie plątało, bo tam w 8 miejscach dodaje się oczka, to już mam samodzielnie wykonane markery do robótki:

Zanim jednak ją dokończę, mam kolejne zamówienie na tęczowość - szaliczek dla kolegi, z tej samej włóczki, co wyż/wym spódnica i z czegoś czarnego. Taki giejowski ma być ;) A co!

Aha, na deser kot (e-)dziewiarki.  Żeby była zgodność z tematem, to z tęczowym błyskiem w oku, co zresztą zostało uzyskane przypadkowo - bo się ruszał był akurat. Jak widać - w pudełecko od włóczek Antoś się znakomicie mieści. No, prawie się mieści ;)